Pentoda
radiotechnika z dawnych lat
Jesteśmy stowarzyszeniem z siedzibą w Łodzi. Nasza organizacja stawia sobie za cel nie tylko gromadzenie i renowację zabytkowych radioodbiorników oraz innego sprzętu radiotechnicznego, ale także dokumentowanie ich historii oraz popularyzację wiedzy na temat technologii radiowej z ubiegłych dekad.
Regulamin
Zapraszamy wszystkich miłośników radia do zapoznania się z naszym regulaminem! Dzięki niemu dowiesz się, jak działa nasze stowarzyszenie, jakie są Twoje prawa i obowiązki oraz jak możesz w pełni korzystać z członkostwa. Przeczytaj regulamin, aby lepiej zrozumieć nasze zasady i dołącz do społeczności pasjonatów, którzy dzielą się swoją miłością do radia.
Czym się zajmujemy
Gromadzimy
Renowujemy
Dokumentujemy
Propagujemy
Podnosimy
Wspieramy
Historia
Henryk Banach
Początki XX wieku
Nasza organizacja czerpie swoje korzenie z pasji i miłości do radia, które sięgają aż do początków XX wieku. Historia naszej działalności zaczyna się od Henryka Banacha, urodzonego w 1906 roku. Był on miłośnikiem radia od samego początku jego istnienia. Nie wiemy, czy posiadał odbiornik radiowy w momencie uruchomienia pierwszej stacji na terenie Polski (18.04.1926r. w Warszawie), ale na pewno już z chwilą rozpoczęcia działalności rozgłośni Polskiego Radia w Łodzi (02.02.1930r.) dysponował takowym. Do 1939r. i zajęcia Łodzi przez Niemców posiadał kilka odbiorników w tym Elektrita model (?) i Philipsa (?). Z chwilą zajęcia Łodzi przez Niemców wyszedł zakaz posiadania radioodbiorników, a wszyscy Polacy zostali zobowiązani do ich oddania. Mimo tego zarządzenia Henryka nie zrezygnował ze słuchania radia. Posiadał odbiornik amatorskiej konstrukcji, ukryty w nodze stołu, antenę natomiast maskował karnisz od firanki. Niestety, został zadenuncjowany przez życzliwego sąsiada (Polaka). Przed więzieniem, a może i obozem, uratował go Niemiec (znajomy sprzed wojny), który powiadomił go o planowanej rewizji. Po wojnie Henryka wrócił do swojej pasji. W wczesnych latach powojennych sam budował radia, niestety nie zachował się żaden jego produkt. Jedyną pamiątką z tych lat jest skrzynka z założoną kratką pod głośnik. Jest to pozostałość po niedokończonym projekcie zbudowania radia przenośnego.
Waldemar Banach
Okres po zakończeniu II Wojny Światowej
Jego syn, Waldemar Banach, urodzony w 1935 roku, z oczywistych względów radiem zainteresował się dopiero po II WS. Zawsze starał się posiadać jak najnowszy, najlepszy odbiornik. W czasie jego życia nastąpiło wiele zmian dotyczących technologii radiowej: odeszły w zapomnienie lampy radiowe, pojawił się zakres UKF, rozpoczęto nadawanie audycji w stereo. Niestety, nie doczekał chwili rozpoczęcia nadawania radia cyfrowego DAB (zmarł w 2002r.). Te szybko zachodzące zmiany spowodowały chęć zachowania dawniejszej techniki. Kolekcja Waldemara przeżywała różne etapy, to rozrastała się, to znowu kurczyła. Ogólnie przewinęło się przez nią około 100 odbiorników.
Zbigniew Banach
Koniec XX wieku
Jego syn Zbigniew Banach, urodzony w 1964 roku, kontynuował tę rodzinną tradycję. Wraz z Waldemarem kolekcjonowali radioodbiorniki, ale także poddawali renowacji zniszczone egzemplarze. Po śmierci Waldemara Banacha, Zbigniew samodzielnie zajmował się radiami. Udało mu się również przekazać zamiłowanie do radiotechniki oraz fascynację nimi swojemu synowi.
Paweł Banach
Początki XXI wieku
Paweł Banach (obecny przedstawiciel naszej organizacji), urodzony w 1999 roku, kontynuuje kolekcjonowanie lampowych odbiorników radiowych wraz z innymi członkami stowarzyszenia rozpoczęte przez jego przodków. Skupia się na rozszerzaniu kolekcji o nowe eksponaty. Dodatkowo, zajmuje się budowaniem i konstruowaniem własnych odbiorników lampowych. Aktywnie działa na pasmach amatorskich (pod znakiem SP7PAB).